(k)ayıp edilmiştir..;
çocukluğunu özler ardına sıfatlar yüklediğim zaman..
ve kelimelerin kifayetsizliğiydi zaten
bir şairin ağzını burnunu dağıtan...şimdi gelemem sesinin ıslaklığına
akşam olan...sana sokulan
ellerini ellerime tıkıştıran..

artık ölümümden zırnık koklatmam bu yalnızlığa
tart beni kusur!..,yak beni acıtan mısralarda
biliyorum
zaten nicedir kibritlerle oynuyor bu sevda...

(s)aklamıyorum;
bir hüzünle büyüdüm ben,beni delice seven,
daima maskeli,daima cebren ve hile ile sevişen!
Tur-u Sina’da da ateş vardi bilirdim ama
usta işi yalnızlıklara -hüzün- adını koymak kaçmaktı belkide..,
eti yakan tene şiir yazmaktı belkide...
ve gururumu gövdem sayıp bir sevdadan giderken
galiba hep ben oldum yere düşüp dizlerindeki yaraları kemiren...

ve
ardımda ikmale kalmış bir sevda alkışlarla ayaktayken
tart beni kusur..,as beni razıyım yazdığım bütün şiirlerden ama
bilmiyorum
neden..,avuçlarımdaki bu çivi izleri neden!!!