Bir kentin hızlanmasıyla başladı her şey…

En başta ne istedim tam bilmiyorum

Ama öyle açık..,öyle duruydu ki gördüğüm

Nereye baksam en çok sana inanıyordum..,

kutsal ve sonsuz bir ayna oluyordu gökyüzüm!..



oysa sen yokken tek bir kalbim vardı benim..,

gözlerim bana aitti nereye gitsem..

hayatın o dinmeyen ağrısıyla hatırlardım kendimi

ve o ağrıyı incitmemek için

hep susardım sanki…



sev diyordun..,

seni somsuza kadar seveceğimi bildiğin için

son kapını da benim kapatmamı istiyordun..

yüz yıllık duvarlarının ardından izliyordun beni

konuşmamı , hata yapmamı istiyordun birazda…

gülüyordun..,

bense ağzının kenarındaki o güzel çukura bakıyordum;

o çukurda saklıydı gibiydi özleyip de yaşayamadıkların..,

o çukurda saklıydı sanki bütün masumiyetin,acıların…





ağzının kenarına dokunmakla seni özlemek

aynı şeydi o hızlanan şehirde sanki…

çıplak bir hazla yürüdüm ağzının kenarına

kendi kalbimin üstüne yürür gibi!..



ve yine ilk orda hatırlıyorum seni

içimde henüz senli hüzünler yokken..

biliyor musun

en çok sende sevdim kendimi,

o parçalanmış ve sana çok benzeyen benliğimi ilk sende gördüm..,

koşulsuz sevdim!..

affet bu yüzden benliğimi..,affet bu yüzden kendini!..





seni yanıma almadan gidebileceğim hiçbir yer yok anladım

en fazla kalbime çarpıyorum

ağzının kenarındaki o çukura düştükçe…

bu yüzden de kendimle amansız kavgalıyım!..



öyle az şey yaşamışım ki kalbim adına..,

elimde kalan bir hiçmiş dost hikayelerinin hanesinde!



Dünya nereye giderse gitsin..,artık bir sen kalıyorsun geriye..

Bir tek sen kalıyorsun

İçimdeki iyilik yüzünden utandırmayan kalbimi…

Sakladığım ağrıyı incitmemek için konuşuyorum şimdi;

Sevgiliysen gel tanı beni,

Sen diye yalvarıyorum kendi na’rıma

Sen diye sitem ediyorum

Koynunda gizli kıskançlıklar taşıyan sevdamıza...

Affet bu küçük insanlığımı

Bazen göremiyorum..,affet…

Aslında parçalanmış ve sana çok benzeyen düşlerimdi kanayıp kanayıp duran..

Seni hayatının akşamına çağırdım,

Seni kendine çağırdım...,

Ama seni sevdiğim kadar sevmiyorum bu hayatı inan!

n’olur bir tek buna inan....