Düşer de içine bir damla sevgi

Yanar ki kor gibi, tutuşur gider

Okyanuslar bile küçük kalırdı

Katresi onun, cihanı yakardı.


Haz vermez mi sevilmek doyasıya?

Yaşamın anlamı saklıdır onda

Kendini tanıyıp, keşfettiğinde

Pusulan da sevgidir, ölümüne.


Yemeğinin tuzu,sözün özüdür

Dile ve gönüle, o ki haz verir

Sevgisiz zeminde bitmez ot bile,

Çöldeyse vahadır o, meyve verir.


Küçük bir buse, neşeye döner

Tebessümle, dertler seni terk eder

Açar sanki bahçede mor sümbüller

Feyz verendir sevgi,hayat bahşeder.


Devşirme duygulardan biridir bu

Hissedilebilen en ulvî duygu

Girmez ki gözüne aşığın uyku

Hisseden yürekler, onunla vurdu.


Kimini düşürdü amansız çöle

Mecnun oldu kimi, bu zor seferde

Deldi dağları Ferhat, acısıyla

Çileyi çekti Kerem, Aslı`sıyla.


Tanımaz ne tacı, ne de bir tahtı

Uğruna, bedelsiz çok kanlar aktı

Köleyi etti azat, bu mukadder

Sultan döndü köleye,buldu keder.


Kısaltır uzun yolu, bitirir

Seni alır, ötelere götürür

Basmaz yere ayak, göz ise görmez,

Girmesin gönle aşk, ateşi sönmez.


Kaynağı Hak`tır onun ve hedefi

Erişenler tadar bu şerefi

Barınamaz ki kof kalpte aleni

Tertemiz yürektir,zeminde yeri.


İlhâmı bulursa, yaşar duygular

İçten duyguları, ozanlar yazar

Güzellik ki ruhu sarar, sarmalar

Bercestedir o, güneş gibi doğar.

Oğuzhan KÜLTE