Deselerdi neler acı verirdi, üzerdi canı
Zihnimde kopardı fırtınalar, durdururdum zamanı
Hani o sevgi sözcükleri yok mu dillenmeyen
Ve onların yerine istemsizce dilden çıkan
İşte onları düzeltmek isterdim,bugün adına
Belki huzur bulurdu ruhum, geçmişten yana.

Ne denli de yakın olsan uzanmaz elin
Çalışır,didinirsin, kapanmaz mesafeler
İyi niyet, güzel haslet ve tebessümler,…
Vakit yitirmekse şimdi, yaprak gibi solarak
Avucundan uçar gider, tüm sevilenler.

Zamana geçmez ki hükmün, isyan boşuna
Günü vaktinde yaşamalı, doluca ve inadına
Savrulup giden takvim yaprakları misali, akıyor gün
Anlayamadık değerini, kaldı sevgiler naçar
Söylenemeyen duygular ki onlar, yürekte yara açar.

Güz vakti geldi mi son demidir hayatın
Aynaya bak ki göresin silinmez izi yılların
Daha dün çocuktun; bir elde çember,ötekinde topun
Sana kol kanat geren naif eller, söyle nerdeler
Bir masal gibiydi yaşananlar;gittiler ve bir daha dönmediler.

Ebedi değil ki şu dünya niyedir şu kasvet
Ne hırsın kârı ver bize, ne de onda bir rahmet
İster kardeşin, ister komşun olsun hepsi bir
İnsanı seven yürekler gerçeklere muktedir.

İz edinenler var maziden bu güne
Onların izleri derindir, silinmez yitirsek de.
Sev insanı,ağacı,hayvanı velhasılı tüm canlıyı, cansızı
Dün akan dereler bile şimdi kurumuş hoyratça,
Nerede, üstünde gençliğini yaşadığın sokak, mahalle,…

Her yitenle bizden de eksiliyor bir parça
İnsan fark etmeli kıymetini nimetlerin kanımca
Elden gidiyor her geçen an ömürden, adım adım
Güzelllikleri yitirmeden yaşamak olmalı amacım.

Bakıyorum da etrafıma insanlar çok umarsız
Onlara kalsa, aynı kalacak herşey, yitmeyecek sanırsınız
Ne hazindir ansızın değişir bu gidiş, işte kader
Tarifsiz kaygılar,yıkımlar ve yaşanır hazin yitimler
Adı ;kaza,hastalık,gurbet ve sayısız bahaneler.
Bu pervasızlıktandır ki insanlar üzgün, biçâreler.


Yok bir amacım sevginin ötesinde, odur öz
Arkamdan söylensin isterdim bir çitf naif söz
Keşkelere bırakmamalı hayatı, yarının gizi meçhul
Aramak vaktiyse aramalı, gitmekse vakit gitmeli
Vesveselere kurban etmemek için bilmeli varı
Tecelli etmeden kader, sevmelidir doğayı, insanları…
Oğuzhan KÜLTE