Sonra İstersen Yak Beni
ey saçları victoria dalgalı
gök gülüşlü yüzü ay ovalı çocuk ... ey renklerine çıngılar düşüren hikâyemin anısına dikilen nihayet misli görülmemiş alfabelerle düşseydin tutsak tarafına içimin geceyi ve korkuyu boğar o balkıyan bakışlarınla sütüyle sarsardın sen halkaları tarihin ilkim meddim cümle tahtına oturmuş ilk harfim ey ünsiyetim ah bir okusaydın üç nokta ’’üç büklüm’’ hallac-ı mahzun cümlelerimi gözlerini taklit edip denizine tutulacaktı kelimelerim seni severken çizerken seni kanserli bir hasta gibi iskelet ormanından seslenirken seni bir acı dal gibi adına çakılan yanlarım olsaydın kurşun geçirmez zırhıyla bir avuç vay çatlağından kendine bir damar bulan dehşetle bazen de sevgiyle çökseydim karşına bir aziz bir peygamber gibi vaaz verseydin yıkasaydın bu kirli şehri dağıtsaydın üstüne abanan sisleri ruhumun tövbekar sınırlarına kadar uzanıp öpseydin satırlarımı çıkarsaydın bir gün özetimi , _boran |