GÜLDÜ GÖZLERİN

Gönül penceremin en güzel süsü
Kalbime çektiğim tüldü gözlerin
Kum gibi akan bir alev örtüsü
Yüreğimi yakan çöldü gözlerin

Dağları dolaştım tepeler aştım
Ummanları geçtim düz yolda şaştım
İbrahim misali ateşe düştüm
Kün emriyle açan güldü gözlerin

Kalbin çilingiri, saf hali aşkın
Elif elif inip dökülen eşkin
Bazen kuru nehir bazen de taşkın
Yüreğime akan seldi gözlerin

Engin bir denizdi dalıp gittiğim
Göz göze gelince ölüp bittiğim
Sevda köprüsüydü yolak ettiğim
Gönlüme uzanan yoldu gözlerin

Kirpik ormanında kuytuda gizli
Utanınca mahçup, gülünce nazlı
İnci taneleri dökerken tuzlu
Gâhi ırmak gâhi göldü gözlerin

Bir nazar eylesem hemen kaçırır
Sevda pınarından harı içirir
Hapsolsam içine aşka uçurur
Tarifi imkansız hâldi gözlerin

Kördüğüm bağlanıp oldum esirin
Bu derbeder halim senin eserin
Sînemi yakmaktı bir tek kusurun
Beni bir sevdaya saldı gözlerin

Nurgül KAYNAR YÜCE / K.MARAŞ
T.C.Kül.Bak.Halk Şairi
04/02/2018