Koskoca maziyi, çöplere attın
Haince terkedip, kalleşçe gittin
Beni el içine, çıkamaz ettin
Boynumu önüme, büktün vicdansız

Hiç mi acımadın, garip halime
Nice intizarlar, koydun dilime
Çıkarttın ruhumu, verdin elime
Şu can damarıma, çöktün vicdansız

İhanete uğramak, gider gücüme
Her gün acı katar, dertler acıma
Hüzün ateşini, yaktın içime
Sen kızgın korları, döktün vicdansız

Ateş deryasına, destursuz daldım
Ruhsuz bedenimi, mahşere saldım
Nefesimi kestin, nefessiz kaldım
Kalbimi yerinden, söktün vicdansız

Baktıkça sürdüğün, yüz karasına
İlaç bulunmuyor, iç yarasına
Elin titremeden, kaş arasına
Yağlı kurşunları, sıktın vicdansız

Yürek dolusunca, seni severken
Ben sana inandım, güvendim derken
Sense sinsi sinsi, plan ederken
Şu yüzüme nasıl, baktın vicdansız

Heves bırakmadın, tatlı hülyada
Kabuslar dost oldu, her gün rüyada
Ateşlerde yaktın, daha dünyada
Beni cehenneme, soktun vicdansız

Sayende gönlüme, çileyi serdim
Ölmeden canımı, ecele verdim
Dağ gibi dururdum, yıkılmam derdim
Haince vurarak, yıktın vicdansız

Erhan DOĞANAY