Bu memleket sönmüş yanan ben miyim,
Ben miyim leylekler göç ederken baharı bekleyen,
Sessiz çığlıklarımı içime gömerek haykırırken,
Şimşek gibi gözlerimden geceye ışık yayan,
Bu sağanak altında alevlenerek yanan ben miyim?
Bastığım topraklar kan fışkırırken rotasız yolcu,
Dalgalarla karaya yaklaşan bir batık gemi,
Kıtaları birbirine bağlayan altın kemer,
Soluksuz giden atlar gibi sırtından geçenlere inat,
Elini Allah’a açarak dualarla yanan bir ben miyim?
Memleketimden çıkan her çivi yüreğime saplandı acı verdi,
Testereyle Ecdadımın ayrıldı etleri ve kemikleri,
Güz bahar kış ve yaz birbirine girdi ne gece ne gün belli,
Sütten kesilen bebekler gibi yalancı emzikler ağızlardaki,
Bir ben mi yanayım Dostlar anlamadı beni ben dostları!
Papatya çiçeklerini koparmayacağım,
Seviyor mu sevmiyor mu ne bileyim,
Dilime mandal vurdular,
Sevgimi gözlerime aktardım severse akar gözyaşım,
Sevgisiz memleket mi yaşar dostlar acı duymuyorsa yürekler,
Bacalar tütmüyor sönmüş ocaklar zemheride içim alev alev yanar,
Nedir Allah’ım bu halim memleket için yanan bir ben miyim?
Erol KEKEÇ/09.04.2021/23.30