Alt yazılı artık sözler, dudaktan okunan sadece payı
çıkara vurulan kazma, gerçekten kopuk telin yayı
nasibiyle gün yükselir bereketin ufuk çizgisine
bir doğru uzatır kader, yaşamın olay örgüsüne
Taşa sarılı sözler çoğalır, vurduğu kırdığı sessiz
hangi ara öldü akşam, ikindiden habersiz
Varın yoğun olur hasretin, isyanların batar en dibe
hatır uzatır bir anı, gel der burada değilsen bile...
Belki hep olmak istedik özünde iyi biri,
belki kızdığımız kadar bakmayı da bilemedik
biz yokken mi herkes sağırdı, duymayana sözdük
biz varken mi hepsi kördü, görmeyene gözdük.
Açık bir örtü var ısrarla kapalı sanılan,
beş duyuyla algılanınca üstüne kapanan
nasibiyle gün yükselince insanlığın umut çizgisine
İlla bahane uzatır bi yokluk, hayatın devam sevincine...
İmha ediyorsa düşünmeyi zaman, kendi yörüngene kayan yıldızları topla
ve denizin sonsuzluğuna sal, dalgaların sorumluluğunda
Ya rüzgar eker fırtına biçer hoyrat zaman
ya da baki kalır bu kubbede yankılanan hoş sedan...