0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1528
Okunma
Boş ver diyordu vara yoğa
acı çekiyordum kızıyordum
nasıl olur diyordum
boş ver.
sonra isyanı kamufle için
dürtmesi gibi dokundu sözü
şekli bozulmalıydı niyetin
gizli kalmalıydı her şeyin özü
boş ver.
topuk sesine kadar bir şartlanmış yürüme
gülümseme de istedi benden
sadakamı boş cebine koydum
aldı.
yükün sahteliğine dönüp bakmadı
öyle razıydı ki almaya
boş verse olmayacaktı
Hep zifir bakıyordu geceleri
hiçbir ışık ruhuna nüfuz etmemişçesine
ne zaman karardın bu kadar diyecek olsam?
boşver demeye hazırdı...
