0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
531
Okunma
Düğümleri çözmek gibi konuşmak
içe boğumlu kederin pür notası nefesindir.
Kömürün benliği ölür sertleşir ama ışıldar .
Yakından uzağa yürüyen inançların gibi.
Ruhundaki bando sesleri apansız susunca
Dostlar hatırlanır ezberden ikmale kalan.
Fark etmenin ahlakı, terbiye eder güvenceyi.
Boş veririz, olduğu kadar, bardağın dolu tarafı bile
bizim testiden koyduğumuz kadar.
En ufak yanılışımda üzerime titremek gibi
Öksesinden vurulmuş bir kuş gibiyim şimdi.
Uçmak istememle çırpılmıyor kanat
Yoncalar ellerimde, aklımda kendimi unuttuğum gün.
Ağlar atmayı bıraktım, yalanın oltama yapıştığı gün.
Asla yetmeyecek bir monolog sırada, yanıtlar dünden nazır.
Eski bir kitabın arasında unutulmuş bir ayraç kadar
yerini bilmekte artık huzur...
5.0
100% (2)
