Akılda kalan hinlikler,
Bazen tomarlarca binlikler
İnsanın, insani yoldan çıkaracak belki
hayal gücüne sigdiramayacagi bir dünya özlemi. Dünyayı ne sandıklarını hep merak ederim. Neden daha fazla sahte insanı tanıma çabası, siz buna layıksanız, paranın yenmedigini mi anlayacaksınız diyesim gelir.
Kırılan kalplere geri dönmeyi bilip, ona sahte güveni sevdirip kendinizi geri alabilecek misiniz mesela?
Oysa niceler vardı ki hali niceydi. Hatırlanası özlü bir cümleydi. İyilik yiğitliğin şanindan, yoksulluk, paylaşımın sessiz bereketindendi. Arsız insan güçlü, dilsiz insan güçsüz oldu şimdi. Ne kadar çoktu ki insanoğlu kendine bir de topluluk seçti. Aynada gördüğü yüzü kendine sormayı unuttu. İnsanlık vardı da kendi niye yoktu? Gösteriş kaygısı başkasının görmesi, onu en iyi anlatacak yalana kendisinin dahi inanma çabasıydı. Bir yere ait olma çabası, üretkenliğini yok saymasına kabildi. Tanımadığı kişiyi egosuyla itham etti, sahip olmadığı onca yeteneği yerdi. Sevmeye korkar olunan travmatik hikayelere manzume eser denilip vitrinlik ibrete yem dahi oluverdi. Yok bunun ucu bucağı, yanlışı doğrusu herkesin farklı olunca, karakterleri, virüsleri ayırmak da zorlaştı. Utanmazlık da kol gezerken bir yandan , sosyal mesafe kuralına uyalım lütfen :)