Sabahı zor etmek hep bir bilinmeyenle
kafa karışıklığının aldırış etmez haliyle kalakalmak
dua gibi bazen tek nefes kaçar gibi tık nefes.
çarçur edilen teselliler ne kadar anlık.
Omuzlar yaşananların demini taşırcasına ağır
kulaklarımda iki boşluk bir sevinç nidasına olanca gücüyle sağır.
Dün yarına eklenir zincir esaretle beklenir.
az bilenmiş sancılarla körlenir yol açılır önümde.
Anlatmak istediklerimi anlatmam alıştırılır,
kurduğum devrik cümleden kaçarım ölümüne.
Sadece gider... Kimsenin nereye dediğini duymadan.
Hesap vermemenin, verememeye kafa tutması nasıl haklı nedendir
kaybolunca bilemezsiniz.
Öyle çok kırmışlardır ki sizi artık ne yapsalar üzülmezsiniz.
Yosunlar sarar sadece taş yüreği ve bir denize yansımış
yakamoz anımsatır yaşamı sevdiren bahaneyi.
Bir yerde yaşam başlarken bir yerlerde bitiyor,
işte insan bu kadar diyebilecek her şey yaşanır olur.
Varlık her yerde görünüp çoğaldıkça azalan insanlığa
erişemeyeceği anlaşılır.
Seçtiğin yaşamın dudak izinden ince bir hüzün kana karışır.
Başlar günün bir yarısından aspirin ve bir baş ağrısı,
Deva devama yol arkadaşı olmayı sürdürür, bazen de baş belası olur.