Davası olmadan nasıl yaşar insan, anlamsız
Dava yolunda çekilir dertler ki pahasız
Hayata anlam katar sırttaki bu çileler
Bizi biz edendir doğrulu, yanlışlı o tecrübeler.

Devamı var mıdır diye bakmamalı hayata
Soluk alabilensen, uzanır yollar sana
Sevgiyle kucaklamak var ya ne varsa içinde
Bu duruşla gidilenden doğar mutluluklar da.

Kimseler anlamaz belki, sen yürü yine de
Gittiğin yere değil, başladığın yere bak
Ödün vermeden aşılmaz çoğu güçlükte
Yürekte hissediştir o, başarıdır mutlak.

Çoğunda yalnız yürünür bu zorlu parkur
İlkelerinden güç al, emek ver, engeldir gurur
Ne düştüğünde yiter değeri altının, ne hor görülür
Doğrulara ulaşmanın bedeli terdir, yorgunluktur.

Ben dediğimiz biz olmalı, işlemeli onu zamanla
Biz olmayandan beslenir bütün çirkinlik,
Tekil de olsa duygu, düşünce, tasa,…
El birliğiyle varılan noktadır şu dirlik.

Bazen susabilmektir, kiminde konuşmak yapıcı
İnsanların harcında var iyi ve kötünün savaşı
Galibi olmak isteyen yıkar kibrin bendini, aşar
Yüreklere inebilmenin yoludur tutkulu aşklar.

İster türküsünü söyle hüzzamda bu gerçeğin
İstersen çiz resmini renkleriyle çevrenin
Omuzlanan yükün hafifler zamanla, yansıtırsan
Ölene değindir yükün, sürgündür senin sevdan.


Oğuzhan KÜLTE