Umut tomurcuklarım bir bir parçalandı,
Yârim, kimsesiz sokaklar mekânım oldu,
Ağlasam göz çanaklarım bir oluk gibi akar,
Söyle sevdiğim bu acılar içime mi akar!
Kahrımdan tırnaklarım yeri kazar,
Saçım tarak tutmaz avucum saç dolar,
Bu güneş neden bize hep yandan bakar
Sıcağa hasret kalmış bu gönül hep donar;
Ben beni bulamadım içim de yangın var,
Tarladan bayırdan bir kaval sesi var
Acep bu yas bana mı gönlüm tarumar,
Sevdiğim, mısralarım yetim kaldı oy havar!
Dünya dedikleri zindanın karanlıklarının adı,
Bilmem ki bahtımıza yazılanın adı ne ki,
Bir ömür tükettim bu çabalarım boşuna mı,
Sevdiğim yar başım önümde burası Kerbela mı;
Narin parmakların incinmesin her yan çakır dikeni,
Dikkat et ayakların taşırsa hemen terk et buraları
Bu dikenler hayatımı aldı benden bari almasın seni,
Gel sevdiğim gel, bir el at bağrıma hep dikenler saplı!
Erol KEKEÇ/07.03.2021/20.56