1
Yorum
18
Beğeni
4,9
Puan
675
Okunma
Nemrudi güneş doğarken dağının yamacından,
dökülür cümle karanlığım, ziya dolar şakaklarım.
Tanrılar seni konuşurlar,
ölümlülerden hasedim sana,
tanrılara ilişmem hased konusunda.
maazallah çarparlar falan,
iş alamam dertsiz başıma.
Tanrılar demişken,
portakal çiçeğim, portakal tenli sevgilim
iman etmiş değilim onlara.
genlerimde putpereslik var,
babam muhavvit bir şair,
annem put ustası bir adamın tevhidten kerimesi.
bir kardeşimin göğsünde kolye,
Hubel isminde.
Allah’ın kızları avlumuzda
Lat - Menat - Uzza
habeşi bir çığlık kopuyor gökten: haşa!
kuyumuz var bizim, dibi dipsiz
dibini bulana lulu’lar-inci’ler bağışlanacak.
küçükken rüyada düşmüştüm içine
bir keresinde,
orada vahiy katibi olmuştum
elif’e çelme taktım diye,
yazık ki kovulmuştum.
o gün bu gün uyumam,
o gün bu gün yazmam
o gün bu gün inanmam
o gün bu gün tapmam
o gün bu gün kafirim.
portakal çiçeğim, sevgilim,
soyun bana, dilim dilim inanayım sana
bakarsın bedeninde hacı olurum.
5.0
91% (10)
4.0
9% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz