Eskiyen bir düş’tü şehir
Şairin düştüğü tuzakta esir
Kılındığı rüzgâr gibi
Neminde aşkın
Erdemli yüreğin telaşı
Bıçkın gölgeler de değildi hani muhatabı.
Sadece tevazu yüklü bir gülüş
Bahşedilen her neyse
Varsa yoksa kaderin ihbarı.

Gönlü iyi edendi hem
Gönülsüz sevdiğine de
Değmedi şairin.
En çok rüzgârı sevdi ve güneşi
Aslında geceyi yaşanır kılandı
Şiirle izdivacı
Ve çocukça bir neşe ve coşku
Tutuşan eteklerinde nidalar saklı
Turuncu aşkın turkuaz gölgesi
Mavi göğün hazin güftesi
Hazan mahsulü idi şiir
Ve şirin bir tebessümle diktiği
Dizelerinde
Kanayan dizlerine iyi gelen bir tek hecede
Doğdu ve büyüdü şair.

Şiirdi ömür
Aslında ömürdü saklı tuttuğu izdiham
Kor hecelerde tutuşan bir ihtimam ki
Ellerinden kayan ömrün
Vebali belki de bedel ödediği
Dünün hikmeti saklı idi her dizede
Günü döven ve öğüten sakilce
İhbar ettiği iç sesi
Şehrin de melun sesinde doğan bir masal gibi
Kahramanı olmalıydı şehrin ve masalın
İç içe geçen iki imge ve mizaç
Şairle şehir yoldaş
Gece ve şiir
İçine ve dününe koyduğu devasa bir ayraç.

Hikmeti Rabbin
Delişmen ruhunda mevsimin
Dikişleri sökülen hüzün
Saklıydı en derinde
Tepesine konan bulut gibi
Gözlerinde biriken nemin sicili
Elbet yorgundu misafiri yüreğin
Elbet yolluktu her şiir
Ne zamanki düşse yola
İstikrarla sevmekse hayat
İtibarı saklıydı
Ve devasa bir tezahürat
Göğe nakşeden bir utku
Yeri delen ruhu
Adeta içinden firar eden
Mevsim gibi tutuşan eteklerinde
Şehrin
Bir idare lambası ile aydınlık kıldı ufkunu.

Resimlerdi solan
Aşktı illa ki hüsran dolan
Şiarı neyse içinden geçen
Şeceresi kayıtlı evrende
Şelale yüreğin tutulan nutku
Gel gör ki;
Ne zaman bir şiir düşse tininden
Teninde saklı güneş gibi
Gözünde büyüttüğü ne çok ikilem
Elbet kıblesine mazhar olan gizem
Rabbinde kayıtlı içindeki delişmen.

Sözcükler katıksız ihbar eden
Yüklemi neydi de ömrün?
Solunda saklı bir tebessüm gibi
Sevdikçe yüreğine batan
Saygındı ruhu ve sayıklarken tutkusunu
Elbet hayattı dilemması
Elbet rüzgârdı
İlla ki yüreğinin istilası.

Elbet hünkârı Rabbi en sevdiği
En sevilen olmak ne güzeldi
Gördüğü düşlerinde dile gelen
Usulen sevmekse kendinde saklı bilumum hece
Sevgiyle doğranan bir bulut gibi
Aslında içinde uçuşan umuttan taşan bir coşku
Ölümü ansa da zaman zaman
Ölümsüzdü şair ve şehir
Kandırsa da kendini zaman zaman ve
Sözcüklerle mest oldu sefil yüreği.