Rüzgârdı yüreğimin çapağını dağıtan.
Aşktı yerli yersiz ağlatan.
Bir tebessüm diledim ve dillendim ve dilendim
Aşktı mahzun kuşu ruhumun ve yalnızlığın da sağdıcı
Öznesiz bir günün de tutulan nutku.

Resmi yoktu dünümün
Günümü övdüm tüm gücümle
Başımda bir dönme ki
Biliyordum oysa semazen yüreğimle
Dönendiğim afaki yolun ta başında.

Rengimi çaldılar
Sonra hayallerimi.
Resmi yoktu acının ve güftesi
Ben de şiir belledim hayatı
Şiir belledim yeri göğü
Donan kanımda yüzen imgeler
Sırıtan bir resimdi peşine düştüğüm
Ve ithamla saygımla sevip yüreğime soktuğum
Her insandı başımın tacı
Kanasa da yüreğim kandırmadım
Kandım her söze
Mimlendim bir ömür boyu
Sevip de sevildiğime kani
Ah, nasıl da y/anıldım hem de içi dışı bir bildiğim
Her kimse.

Gocunmadım lakin sevmekten
Korkmadım da
Serildim evrene derken şiire
Sarmalında hidayetin
Bir koşu sevdim artık her kimse
Koşuşan yüreğimde
Şatafatlı yalnızlığıma milyonlarca ağıt yaktım
Şiir derledim şiir biçtim
İlla ki aşkı ve sevgiyi içtim.

Rengim neydi sahi?
Elbet pembeleşen ruhum ve yüzüm
Beyazdı şükür alın izim
Meylettiğim güzel Rabbim
Ah, bir de koruk düşlerim.

Dilemması ömrün sevdalandığım
Yüreğin kozu ve kozası
Sevgiyle ve umutla tüm kâinat
Boyadığım.

İçim dardı bazen
Sevdim ve genişledi ruhum
Dara düştüm zaman zaman
Yetişen Rabbim ve gönül izim.
Resmi yoktu acının
Olmayan açıları sığdırdım pencere
Asla da sığ değildim hem olamazdım
Sağ kaldığım kadar sağımda Besmele
Sol yanım hepten vurgun.

Bazen kurşun ağırlığında mevsim
Temsil ettiğim güzellikler
Elden geldiğince yanıp estiğim
Akla zarardı ama
Acılarla beslendim
Daha çok sevdim akabinde
Elimden uçan Ebabil kuşları
Sırıtan üç beş çehre
Neydi ki niyetleri?

Sevdim hep sevdim
Sonsuzluktu baş koyduğum
Bir ruhum bir de kalemim
Şiir idi mizacım
Ah, şiir olmak ne güzeldi.
Rengim çıktı ortaya
Azıcık kararan içimle
Kuştum dünyaya.

Acıyı da sevdim hüznü de
Umudun b/eşiğinde
Tıngır mıngır yüreğim
Atıfta bulunduğum nice duygu ve ikbalim
Sezen de vardı sızan da
Sızlansam da resmettim yüreğimi
Azıcık huysuz bazen nahoş bir esinti
Bendim bu en baştan
İçim dışım bir katıksız sevdiğim
Hem de yorulduğum onca telaştan.

Kimi idi sırra kadem basan
Sır verdim dostum hem söylemedi de dostuna
Rahmetin kendisi idi evren ve mevsim
Aşkı giyindim ve kuşandım
Soluksuz yaşadım hem de yazdım
Yazgıma razı
Afaki olan hangi duyguysa bariz bendim
Sevmelere doyamadım
Ama en çok Rabbimi.