ben geldim Sedef Hanım,
gölce ruhaniyetimle
kıyılara uzanamayan açık denizlerimle
kirli iklimlerim,
kar altında çürümemiş ölü bedenimle.
dilimde bozuk bir nakarat,
çeyrek asırlık küflü bir şarkı
sesimin tonunda küfürce bir haykırış
ben geldim,
yine kendimden gidemedim.
sana geldim diyemem Sedef Hanım,
senden geçtim.
bilirsin, çok güzel geçerim,
mevlam kerim ıslah etsin.

Sedef Hanım sarıl bana,
babamın boşvermişlik hatırasını çiğneyerek
kemiklerimi birbirine tokuşturarak
ruhumu tenimden soyarak,
bir Tanrı gibi sarıl bana
sarıl ve defalarca ismimi armağan et kulaklarıma
mağripli bir kadına ezan okut,
her nağmesine İslam diye teslim olayım
sesinin rahminden sil baştan doğayım
gözleri siyah olsun,
gözleri büyükçe irice olsun
esved taşından olsun,
onunla bakışmak günahlarıma keffaret olsun.

ya da sen doğur,
varlığın dokunsun tüm zerrelerime
ruhumu işle,
zihnime karış,
kalbimi toprağın gibi belle.
kalbimden doğ beni doğurarak,
ay içeriz seninle,
istersen güneşler iç esmerliğimden,
esmerliğinden bana mevsimler biç.
vakit geç oldu Sedef Hanım,
koyul yola var yanıma.
gelmişliğim gelmişliğinle buluşsun,
içimizdeki gurur,
kırık bir put olsun.