Sessizlik çekildi,
gece çekildi ama karanlık duruyor.
Karanlığı farlar yarıyor.
Yollarda insan selleri,
uyuşuk telaş, aceleler, yürüyen sorumluluklar, sessiz isyanlar ve asık yüzler.

Metropolde kozmopolit çok renklilik,
ama tek renk hakim suretlerde.
Güzel kadınların bile yüzleri abus ve dökük, buyurgan kaşlarından cenaze evi yası fışkırıyor.
Ya demli ve rujlu dudaklarındaki sahte şehvet boyalarına ne demeli?

Ah şehir insanları ah!
Hiç gülmeniz gelmez mi bir şeye, tebessümlerinizi nerede unuttunuz nerede?
Ya da hoş verin gitsin.
Geceden kalmışlığın,
iki kadeh şarabın ve arkadaş kurbanı olduğum iki biranın gülümsemesi var yüzümde.

Aldanmayın bu yüze,
yüzüm çeyrek asırdır hüzünceli,
yüzüm çeyrek asırdır debdebeli asıklık içinde.
Bana bakmayın,
şehrin boğucu kalabalığını ve kabalığını, hükümetin iktidarsız yönetimini, zulmünü, adalet yoksunluğunu dert etmeye devam edin.
Sarhoş olduktan sonra hep öyle olur,
Boş boş konuşurum.