i

Sözden ve şiirden,
Zemheri mevsiminden,
Puslu sokaklardan, üşümüş caddelerden
Gelinlik giymiş şehir sükuneti hâlinden
Geçtim, geçiyorum, geçmekte ömrüm
Bahara, papatyalar dirilişine hayalleniyorum.
Birilerine imtihan oluyorum,
Kırmızı gülüşler sonrası, grilere boyanıyorum.
İflah olmuyor kalbim
Kırıldıkça kanıyor, kandıkça kandırılıyorum.


Baykuş bilgeliğinde beylik laflar diziyor,
Sonra oturup cehaletime ağlıyorum.

ii

Şair uçucu bir maddedir.
Zarafetin incelikli işçisi,
Zarafetin zarif şairinden öğrendim bunu.
Zarif oğullarından acz kimlikli bir şair.
O ki dizelerinde nefes alır bizlerle
Ve nefes verir yazdığı şiirlerle.
Şair uçucu bir maddedir sevgilim,
Sevgilim şair uçucu madde.

iii

Şiir Üçüncü Dilimdir.
Mahrecim’de biriken tüm bükümlü harfler babam’dır.
Annem sert alfabenin en kırılgan harfleri olur.
Kardeşimin kalbi Yahudi kesildi bana,
Kızdım,
Yüzümü döktüm,
Utancın mahfolduğu zamana acıdım,
Ağır ağır adımladım: Yürüdüm gittim.

iv

Şiire iman ediyorum,
Mekke’nin etrafındaki yetim çocuklara da.
Ağlama duvarından süzülen gözyaşlarına,
Süleyman’ın Basra gibi harap olmuş tapınağına da.
Kalbim iman ile yoğrulmuş benim,
Kelimelere iman ederim, renklere de.
Rüzgara, dağ eteğine, gölce ruhaniyetime,
Yaratılış menkıbesine ve evrime de.
Saçlarına da iman ederim sevgilim,
Kızıla, maviye, siyaha
Ve uçları sarımsı kahverengi saçlarına da.

v

İnsana üzülüyorum,
Çünkü düştüğünü gördüm.