Yoksun ya
sevmiyorum pazar günlerini
Seni en çok sabah kahvaltısında özlüyorum
bir de dudaklarım üşüdüğünde
Tanıdığım herkes
beni seninle tamamlıyor bugünlerde
Sözlerini her seferinde unuttuğun
o şarkı bile
Eksiliyorum farkındayım her gün biraz daha
ve yaşlanıyorum
Ve yalnız olunca ve yaslı olunca
-yaşlı değil yaslı
biliyorum yanlış okursun şimdi-
ay ışığı ve yakamoz bile
batıyor cam kırığı gibi gözlerime
En fazla kendi gölgesinin elini
tutan şairlerden biriyim senden uzakta
Yani yazdıkça bir azılı ıssızlık
gelip oturuyor bileklerime…

Üçüncü sayfa haberlerinde
soluk bir fotoğrafının eşlik ettiği
kötü bir haberle
karşıma çıkacaksın diye korkuyorum
-nasıl bir işkence-

O kadar dedim gitme
ben bu asmayı sensiz budayamam diye
Pazar listesi yapamam
ve tek başıma hayal kuramam
Yelkovan bana aman vermez deliririm
Bari giderken
şiirlerin içinden ismini silmeseydin
Belki bir gün döner gelirdin

Oralarda
serçe parmağından öpen var mı benim gibi
Ve bilen
boynunun kenarından
teselli edilmeyi sevdiğini
ve pazar günleri sinirli olduğun için
ayakkabı boyama ritüelini
o güne ertelediğini
ve yumuşak g’ye ilgini
ve garip diyetlerini…

Biliyor musun
bir kuşa dönüşmek istiyorum bu günlerde
tehdit edilmeyen büyük binalarca
Gelincik tarlasında azarlanmamış bir uğur böceğine
Bir şeylere benzetilmeye çalışılmamış bulutlara
Köpüklerle yıkanmamış bir kıyıya
Ne çare
Kopmuş kaderin telleri
Ya suretin çıkıp gelerek engelliyor beni
ya da babamın diş geçiremediğim sert sesi

Keşke kimsenin okumadığı bir kitabın
en ücra köşesindeki bir paragrafın içine
kendimi gömebilseydim
Ya da sen sevgilim
giderken
yollardan ayak izlerini silmeseydin
Belki bir gün
döner gelirdin…


Özgür SARAÇ/Râzı
12012021Denizli