Kaldır da başını arşa nazar et
Al Sancak göklerde ne kadar özel!
Senin bu şan, şöhret! Tarihten ibret
Al da bak, yaşamak ne kadar güzel

Aklın emaresi ne ün, ne kafa
Kalpte ne var ise o yansır lafa...
Haddini ararken, biraz insafa
Gel de bak, yaşamak ne kadar güzel

Harabe haldeyken her tende mihrap
Ne hüzün son bulur ne de ızdırap
Dostluğu saz eyle, dilini mızrap
Çal da bak, yaşamak ne kadar güzel

Kanma kovulmuştan gelen ünlere;
Îtibar, ihtiram, aferinlere...
Umman’ı îmanda az derinlere
Dal da bak, yaşamak ne kadar güzel

Öfkenin gölgesi düşmüşse kaşa
Sohbete muhabbet beklemek boşa
Niyazı marazî nefsini taşa
Çal da bak, yaşamak ne kadar güzel

Her kim ki buldum der daha fevkini
Yalana yem eder îman zevkini...
Derin bir kuyu kaz; gõnlünde/kini
Sal da bak, yaşamak ne kadar güzel

İkram da olacak, gam da, ikrah da
Nâçara yaradan yâr bu dergâhta
Gönül otağını kur güzergâhta,
Kal da bak, yaşamak ne kadar güzel

Mecit Aktürk

Berlin.