ışığın söner
kahrından yetim bir şive gibi kalır karanlığım
gece ve şuh sokaklar
gece ve ruh iki ikiz dert doğurur
bir tahammülde yan yana
zor ve ağır kılar vaktini kuşluğun
önüne ne gelirse tanımaz/inanmaz artık
bâtıl kopar fırtına
kâfir duyarlar sesimi

sen ağlarken
kendini ikiye bölen bir acıda, çoçuklar düşer aklıma
bir iğde ağacı çiçeğini döker
bir serçe üşür içimde
ağlarken sen-hasretin "bir’den’izin" olurum ..
biri yanaşır biri kalkarken gemilerin
can’ın yücel’in /şairin
dar bir şiirin boğazında sesin
bir fenerin

adın susar her yerde
susar adına yalvarmanın evrensel kuraklığı
külün üzüncün sürgünün olurum
elem çukurunda dölün
özü çöle eş değer bir yangın
bir sina başlar şuramda
göğün en cimri olduğu zamanlar
ağacın dalın ç’ağrın olurum


katil bakarlar
zanlın olurum
bir suç yumağına döner iki yarım kürem
atarlar çeşmenin başına iki zebâni
bir adım berisi cehennem
bir adım ötesi şeytan tuzağı
kovulurum
hükmünü yok sayarlar besmelenin
damla damla eksilirken sen
tozun tuzun toprağın olurum
yatağın bir yatalağın

dört tarafta çapraz ateş
yarım bir yaşama asılır şehir
yorulurum vurulurum dar bir çemberin içinde
yalan olur tek kalan olurum gökkubbede bir sel’ân
ama sen ağlarken ..
memnu bir yoldan iman edip dönmez
hayrına uyanmaz sabahın
en derininden şirk koşar rüyâlarım
günâhın ah’ın sayrın olurum
bir çıkmazda arafın
ele güne karşı ayıbın
bir tövbede affın

(-r)