...
İmlâsı çiğnenmiş yeminlerin anlamına boğumlu
Bol ağlamaklı yokuşlarda çatladı Bembeyaz dudakların buğusu
...

Henüz ilk cinayetinin çetelesini tuttuğu zaman
Kâtipleri tarihin
Tercihini kovulmuşlardan yana kullanınca
İki göz ağrısından biri Adem’in
Habil’den yana olmamıştı hiç
Siyaha ilişen söz

Zaman sallandı ..
Yürek kaydı!
Dalga dalga büyüyen bir öfkeye dönüştü ihtiras
Aşkla yüz sürmediler toprağa

Yüz’süzdüler!

Şükür saatlerinde nehirler boyu kan akıttı çeşmeler
Dilde isyan süsü şölenlerin
Dilde çatal zehir
Kuyruğuyla sulh ederek helalleştiler akrebin

Yine kıskançlık kazansın birinciliği
İyi niyetler ağlasın diye,
Sinsi kalemler çizdi hep talihini ezilmişler ülkesinin
Dünyanın tüm yalanlarına
Gözüpek bir savaşçı kadar cesaretler biriktirip
Karşı pankartlar açıldığında;

Kahrolsun!

İntikam köselesiyle kaplanmış ökçelerle
Tekmelediler işaret parmağını şairlerin

Güç’süzdüler!

Efendi şapkası takması
Yasak kılınmıştı cümlelerin
Aşağılanmıştı sınıfları cümle âlemin
Geleceği hiç gelmeyecekmiş gibi
Başsız ve ayaksızdılar!
Bu yüzden yarınları silik
Muttasıl bir alevdi hep, soluğundaki dehşetin adı

Kâbil kostümlü sırıtmalara çanak tutan torunlar
Çoğaldıkça heryerde alenen
Kerhen istila edilmiş bir hayatın faturasında,
Bedeli peşin ödenmiş tebessümlere
Kendi şerriyle
Kendi mahşerini seyrettirdi aynalar!

...
"ve insan "O’na ne oluyor" de(n)diği zaman"
ve mekân/
"ve yer ehli kendi haberini ..
kendi kanalından sunduğu ,
Mükafatla cezaları seyircisiyle bir bir buluşturduğu zaman"
...

Bir yanı uçurumlara bakan
Bir yanı cehenneme çıkan utanç halkalarında;
Kendi hesabının göçüğü altında
Azaba kıl kadar yakındı insan!

(aRş)