ne zaman soyunsa ruh
iyi niyete
pişman eder anandan doğduğuna
zebani kılıklı iblisler

kalplerin buluşmadığı
yolu cehenneme çıkan o kahpe dostluklar

ümit ederken sıfırdan başlamaya
dökülür yollar
hep aynı tuzaklara

hay alnında yazana…

atarken adım
her yeni yıla
vurur on ikiden pişmanlıklar

kurulmuş saat gibi
soyar kalbi
bir akrep
bir de yelkovan
ağır
ağır


gülse yüz
kim bilir kim
savurur bulutları

sözler verilir
sağır aynalara
“bir daha asla” ile başlayan

eğik baş
uzanan el
kavrayan şefkat
tatlı dil
yılan

kırar inancın bel kemiğini
soysuz ihanet

hay böyle genlerden gelen iyi niyetin…!

kavrarken aşkı ruhun kanatları
ölmek her kaybolan düşle

tekerrür
sinsi baharın yamacında zangırdayan sevgi

ondandır ki
hazanda kalmayı çok severiz
solgun
narin
nemli…



Sude Nur Haylazca

2008-07-23 yeniden düzenleme