Defter tutmuşum evvelimde
Satır, kelime dökmüşüm olanları
Gıcık oldum okurken
Neden silmişim bu hatıraları...

Kerat cetvelini ezberden okuyup
her defasında sıfırıncı kuvveti atlarken,
yutuluvermişim sıfırlarında varlığın...
Bir gece rüyamda, sincapmışım;
orman yanmış, kuyruğum tutuşmuş,
ağaçlara ağlarmışım.
Kulak çınlaması gibi gelmiş
sözde hocalarımın laf-ı güzafı.
Düşmüşüm, kalkmışım, tekrar düşmüş, bir sürü yaralanmışım.
Bir gözüm göğe bakmış epey, öbürü kör,
dudağıma zımba telleri çakmışım...
Amman ne mutsuzmuşum ne mutsuzmuşum...
Aczinden ölemeyenler ordusuna subay olmuşum.
Öyle yazmışım anı defterime;
Sızlanmış durmuşum.
Kara kalemle yazmışım da hepsini,
pisletmişim sayfaları.
Bulaşığı ruhumu bulamış,
karanlıkta kalmışım.

Bir de gıcık tuttu demişim ikidebir;
Gözüm yaşarmış gıcıktan,
Kalbim sıkışmış gıcıktan,
Şeytan tırnağı çıkmış işaret parmağımda,
Saçımın dibini isilik vurmuş,
Yatmışım uykusuzluk, gıcıktan,
Kalkmışım, lodosta sarhoşluk gıcıktan...
Ah bir de sever olmuşum bir ara
Gıcık olmuşum düzenine dünyanın
Yine de tekerine çomak olmamış kemiğim
Kurtulamamış defterim gıcıklık sevdasından.

21.10.2020