Kendi gölgelerinde gizlenen suretti onlar
Hiç farkında bile değilken
Bir rüyaydı sanki olup bitenler
Yaşananlar ve dahası.
Oradaydım ve tanıktım her şeye.
Bir masal değildi anlatılanlar ve içinde olanlar.
Sayamayacak kadar çoktular o insanlar
Ama surettiler her biri
Yaşanılan onca aşinalıktan unutmuşlar çok şeyi.
Hatta gerçek yüzlerini
Hep aynı yerde duruyordu hiç değişmeden
Kendi gölgelerinde saklanan onlar
Unutmaksızın hep aynı yerde.
Dilleri tad almaktan habersiz.
Kulakları ise istediklerine duymaya amade
Boş bedenlerde saklı sırlar
Aslında yalandı her şey
Baktığında hep netti gökyüzü
Ama hepte mavi değildi.
Bazen griydi bazende bembeyazdı.
Olmuyor işte.
Her şey güzel olsun demekle olmuyor işte
Hayat o kadar uzun değil aslında
Belki söylediklerimi duyacak kadardı zaman
Belkide gölgesine sığınacak bir andı.
Ar dilinden yoksun olmaktı mesela
Güzel olmadı hiç bir şey
Utanmak dahi
Duyduğumda o ses kulaklarımda çınlarken.
Çıldırıyordum saklandığım gölgelerde.
Yıllarca biriktirdiğim hayallerim bir, bir yıkılırken.
Asıldığı yerlerde kaldı hepsi mahkumdu artık.
Gölgesine sığınan o surettekiler hala sinsice saklanıyordu.
Dökülürken biriktirdiğim bütün hayaller
Onlarsa hep aynı yerde bekliyordu.
Hiç sebepsizce sine.
O sözcükleri saklayan diller var ya.
Artık bu dudaklara mahkum kalmıştı ve çaresizdi
Belki biraz utanmazdı.
Ama kalmamalıydı gölgede hiç kimse
Bu gökyüzünün altında
Unutmadan.
Ve utanmadan.

Mehmet DEMİR
25.09.2020 AN"KARA"