Tat almaz olmuşum, yaşamdan bile
Sanki bu Dünya’dan, sürgün gibiyim
Mutluyum dedirtmek, zordur bu dile
Bütün insanlığa, kırgın gibiyim

Kaç vakittir, doğum, ölüm arası
İflah etmez, sevdaların, karası
Kapanmaz bir türlü, gönül yarası
Sanki ezelinden, yorgun gibiyim

Tatlı bir huzurla, dolamadım ben
Her zaman ağladım, gülemedim ben
Sevildiğim bile, bilemedim ben
Tüm geçen yıllara, dargın gibiyim

Sanki evvelinden, görmüşüm seni
Gözüm ısırıyor, derler ya hani
İlk gördüğüm anda, del ettin beni
Ezelinden sana, vurgun gibiyim

Olmadı cananım, halimi soran
Çıkmadı rüyamı, hiç hayra yoran
Ne rüzgâr sarsıyor, ne de bir boran
Dalgasız bir deniz, durgun gibiyim

Gırtlağıma kadar, dert ile doldum
Her içli şarkıda, inan kahroldum
Türkülere bile, çok kızar oldum
Sinir hep tepem de, gergin gibiyim

Aşık Lüzumsuz’u, yıprattı yollar
Saçlara akları, doldurdu yıllar
Çok çektirdi bana, şu fani kullar
Harabata dönmüş, argın gibiyim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

HARABAT: Yıkıntılar, harabeler, viraneler, İçkili eğlence yeri, meyhane.
ARGIN: 1-Zebun, düşkün, dermansız.2-Yorgun, zayıf, bitkin.