9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
954
Okunma
Say ki ben İstanbul’um asırlar öncesinden,
Henüz fethedilmemiş Fatih’in kursağında.
Gövdem de kanser gibi yayılmamış betonlar,
Boğazımın köprülerle boğulmasına çok var.
Say ki daha vapurlar değmemiş sularıma,
Kayıklar kadırgalar ve martılar sahibim.
İnsan soyu başlamamış coğrafyamı talana,
Suya dalan martının kirlenmemiş kanadı.
Boğazın iki yanı iki dev kanat gibi,
Hezarfen’e uçmayı ben öğrettim bilen yok.
Say ki ben İstanbul’um sen Marmara Denizi,
Kıyılarım da tuzun, uzaklar da gözün var.
Şimdi bir zikir gibi talan edilir bağrım,
Açlıkla hırsızlığın arasında köprüyüm.
Say ki ben İstanbul’um kahır yiyip kan kusan,
Sen Marmara denizi kıyılarıma küsen...
Barış Çelimli
Cevap Yaz