Senin bıraktığın İstanbul, çok değişti Orhan Veli


1.
Çıkarıp tulumunu
Giyerken abisinden
Ona kalmış pantolonu,
Paydos vaktinin sevinci
Anımsatır yeniden
Hâlâ cocuk olduğunu
Sanayi sitesinin
Sendikasız çırağı
Şair hâlâ dinler mi
Sucuların salladığı o çıngırağı.
İstanbul’u inliyorum, gözlerim kapalı.

2.
Kapılır da kaçamaz
Kirli bir çarkın dişine
Ya ıslah edilecek
Ya da kapıp kaçmayı
Bir güzel öğrenecek
Oysa koşmak isterken
Lastik topun peşine
El koyarlar çocuğun
Sabi sübyan düşüne
Sallanırken yavaş yavaş yapraklar ağaçlarda
İstanbul’u inliyorum, gözlerim kapalı.

3.
Üstüne başına siner
Gece yarılarının
Zaptedilmez korkusu,
Belki inceltir tiner
Çabuk gelir uykusu.
İçine kurt düşürür
Yüreğine endişe
Sarhoş dillerinde küfür
Ellerinde yarım şişe
Belirince karşıdan
İki belalı gölge
Kaçsa mı bulaşsa mı
Karar vermesi gerek,
Bir kuş çırpınıyor gövdesinin orta yerinde
İstanbul’u inliyorum gözlerim kapalı.

Barış Çelimli