Gün batıyordu.
Göğün kızılı makyaj yapmak derdindeydi denize.
Ve deniz alabildiğine sakindi, esen rüzgâra kıyasla
Ayakları kuma gömük beş kadın
Oturuyordu sahilde beş benzemez.
Gören çevirip başını bir daha bakmaz…

Biri çok kızgındı,
Derdi vardı dünyayla hep
Sövüyordu ileri geri,
Haklıydı ama gürültülüydü, net…
Yandaş arardı her sözüne ve hep yalnız kalırdı
El kaldırıp, ses yükseltmekte.

Öbürünün tek derdi merak…
Yakınlarda bir meteor düşmüştü yan şehre
Aklında bin soru, on bin teori mutlak…
Diğerleri çoklukla dinlerdi anlattıklarını
Masal niyetine…

Mahşerin üçüncü atlısıydı ortalarındaki.
Her tür kaosu o bitirirdi.
Bilir dişiliğe soyunmuş, çıplak kalmıştı epeydir.
Öbürü döşektiyse anlatmada, bu bildiğin sedir.
Her ne kadar vakur görünse de duruşu
Büyük savaşlardan, envai afetten sağ çıkmış tekir…

Eli saçında, gözü ufukta bir laldi diğeri
Kim ne dese tepki vermezdi
Saldırmaya yeltenen vazgeçerdi birden
Susarak çözebildiklerine hayret ederdi diğerleri
Ama hep dertli gibiydi
Kimse bilmezdi o an orda mıydı, değil miydi?

Onlardan az uzakta otururdu beşinci kadın
En çok o gömerdi ayaklarını kuma
Eskilerde herkesin sevgilisiymiş diye vardı bir rivayet
Ne söylese, ne yapsa olurmuş güya manşet.
Sonra vazgeçişlere salmıştı kendini
Küsmüşken alayına epeydir
İlişivermişti gruba kendi kendine…

Gün batıyordu kadınların yüzünde
Göğün kızılı makyaj yapmıştı en az ikisine
Ve onlar alabildiğine sakindi fırtınalı dünyaya kıyasla


Sahilde otururken
Ayakları hep kumlu kalırdı ve kafaları dağınık
Güneşi denize batırırken birlikte tutup,
Her birinin içinde bir köşe karışık

Ayakları kumda, yüzleri birbirine dönük beş kadın
Oturuyordu sahilde beş benzemez
Gören çevirip başını bir daha bakmaz…

02.09.2020