Bazen kayboluyor ellerimizde tutamıyoruz
Bazen başa sarıp hep aynı diyoruz
Bir an geçip gidiyor zaman
Öyle bir an geliyor ki hep o anda kalıyoruz

O kadar zıt ki zaman kendi içinde
Bazen akıp gitmesine kızıyor
Bazen biran önce dakikalar bitsin diye bekliyoruz
Öyle bir an geliyor ki zamanla kavga eder buluyoruz kendimizi

Kanayan yaraları geçen zaman iyileştirirken
Heyecanlarımızı, sevgilerimizi ana hapsetmesinden üzülüyoruz
Gençlikte gelecek zamanı, yaşlılıkta geçmişi hayal ediyoruz
Öyle bir an geliyor ki hem özler hem ister hem de nefret eder buluyoruz kendimizi

Kimi zaman da zamanı suçluyoruz yaşananlardan
Bu zamanın insanları, aşkları, dostlukları da böyle deyip geçiyoruz
Sonra derin bir yalnızlığa bürünüp zamanı kendimize yoldaş ediniyoruz
Öyle bir an geliyor ki hem dost, hem düşman sayıyoruz zamanı

Çözülemeyen dertlerin ilacı oluyor bazen zaman
Zamana bırak düzelir, bu da geçer deyip teselli buluyor
En büyük belaların yükünü omuzlarımızdan atıyoruz
Bazen ona mahkum bazen onunla özgür hissediyoruz

Bazen de kaybettirdiklerine üzülüyor
Zaman beni benden, seni benden çaldı diyoruz
Yüzümüze dolan her çizgi onun eseriymiş gibi
Kanlı bıçaklı oluyoruz zamanla

Öyle bir an geliyor ki unutuyoruz şimdi ki anı
Geri gelmeyenlere, gelecekte bilinmeyenlere
Batan güneşe, doğan aya, mevsimlere
Akreple yelkovana takılıp gidiyoruz

Cansu Kalçık