Hunharca katledilen bütün kadınlarımızın anısına !
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Ey gülün ömrüne, ömrünü adayan bülbül !
Bilir misin ?
Sabahı çalınan gecelere şahitlik etmeyi ?
Yarım kalan nefeslerin, ciğerleri nasıl ezdiğini !

Bilir misin ?
Kalmakla/gitmek arası sevişlerin
Yüreği nasıl katlettiğini !
Yok oluşa çıkan yolların
Ayaklara nasıl serildğini !

Bazen töre
Bazen zorla
Bazen hor’la
Bazen de çaresiz bir umutla
Yaşamadan ölmenin
Nasıl bir ağırlıktır yükü/bilir misin ?

Sen zannedersin ki ;
Gül, umarsız
Gül, duyarsız
Oysa ki ;
Dili yoktur konuşsun !
Sesi çıkmaz duyursun !
Açsında yüreğini
Sevdasını buyursun !

Kader deyip geçer el/alem
Oysa gülün yüreğinde âlem içinde âlem

Oy sevdasına kurban olduğum umut !
Kâbus dolu korkularadan uyandır da gülü
Rüyalarına yaslasın başını
Ardından, bir mezarda bütün hayalleri uyut !

Anne ölme !
Derken tomurcuğun
Akşamın kızılında
Solgun/kırgın ve paramparça bir bedenle
Hangi omuz taşır seni
Öyle bir miras bıraktın ki/acı dolu
Söyle kim teselli eder
Ya da, kim tarif eder şimdi özlemi ?!...

İbrahim ÖNÜÇ