Bir "seni seviyorum"a neler vermezdim (?) diyen
Basit ve sıradan olmamalı idi, satırlarım !...

BİR AVUÇ ÖMÜR

Bir gündoğumu sancısıydı
Avazı çıktığınca ağlatan
Çığlık çığlığa hıçkırıkların
Kesilmesineydi ilk dua
Ah merhemi ana rahminde unutulan yara
En onmadık yer değil mi yürek
Gelip çöreklendin
Minnet etmeden kabuğa

Ve sen !
Haramilerin çalıp götüremediği tuz
Hangi lokmaya tad oldun
Basılan yara’dan başka

Ey mor bulutları toplayan fırtına
Al beni
Götür beni
Yağmur sonrası günahların yıkandığı toprağa
Belki kabuk bağlar
Merhemi ana rahminde unutulan yara

Bitsin !
Tan ağarmadan dinmeyen sancı
Gülüş mü sahte
Yoksa koynuna bırakılan kundak mı
Ya da kundağa sarılan
Bir avuç ömür mü mutluluk
Boş bakışları dolduracak gözle
Güz ortasında bahara hasret düşlerde
Ya da, gaipte kurgulanmış
Kum saatinin kırılması mı sonsuzluk
Altı üstü
Bir avuç ömür işte

Ağlama
Ağlama artık dese de derviş
Kerbela da kuruyan ırmaklar adına
Ömrümün neresindesin
Oysa
Boş bakışlarıma düşeli beri
Cehennem de sensin
Cennette sensin

Ey anaların anası
Bir doğum sancısı daha çek
Ve bize
Rahminde unutulan merhemi hediye et
Et ki
Bir avuçluk ömrün anlamı olsun
Cennet yansın için için
Cehennem susuzluktan kavrulsun

İbrahim Önüç