Bir çift kumru uçuyor
Harabe Digor’un izbe damlarında
Üstelik yalnızlığa akarken Aras
Ve boğazıma düğümlüyken ayrılık acısı
Seni esiyor karayel
Döverek Ören yeri yıkıntılarını
Güneş yine hicran kızılına bürünmüş
Kontur dağının tepesinde
Söndürmüyor ardından yağsada
Yangınımı Nisan yağmurları
Ben öz dilimden bir şarkı ile
Yad ediyorum seni
Bütü acılarımı nağmelerinde arayarak
Mırıldıyorum her sabah
Gidişinin ardından hemen hemen hergün
Gününün ilk ışınlarıyla beraber

Sonrasında bir umut yeşerir içerimde
Kalın surlarla kucaklıyorum
Serhad’ın bozkır çoğrafyasını
Bir yerinde kokun kalmış diye
Ve ardın sıra yollar uzuyor
Bir ucu varıyor ta uslanmaz hicranların
Can bulduğu ayrılıkların başkentine
Yıkılıyorum akabin de

Bir çift kumru uçuyor
Harabe Digor’un izbe damlarında
Burçları bulutları okşayan
Hasret kaleleri inşa ediyor yüreğime
Koraksın mavinin buluştuğu anda
Derinos vadisini yakıyor hasretin
Beni yakalarken
Sensizliğin can aldığı yamaçlarında
Telli duvaklı isyanlarla yad ediyorum adını
Öz inanışım ile o an
Bütün hüzünlerimi ayetlerinde ümit ederek
Yakarıyorum her akşam
Hava henüz kararmaya başlarken
Ayın ilk ışınları ile beraber


Mehmet Kılıçel