(Koşuyordu çocuklar kızıl korlar arasındaymış gibi
ayakları çıplak kimi yarı çıplak korku telaşında
*
çürük ve mantıksız illegal zihniyetlerden yavru ceylanlar gibi kaçıyorlar çocuklar . anadan üryan kız çocuğunun yüzündeki ifade

korkunç bir kabusun pençesinde olduğunu tanımlıyordu.
kimse yokmu diye bağırıyordu bakışları avaz avaz
yanıyordu çünkü bedeni

yerle göğü inleten canhıraş bir sesle yakıyordu bombalar düştükleri yerleri
karışmıştı ateşle duman yer gök inliyor ve yanıyordu çocuk bedenler

ölümün soğuk nefesi enselerindeydi
sessiz çığlıkları yükselirken gök kubbeye
kızıl ateşte yanıyordu canlı bedenleri

acı içinde kıvranıyordu yüz ifadeleri
geleceğin çocuklarıydı onlar
bahar çiçeklerinin kasırga vurmuş haliydi boyunları kırılmış menekşe gibiydi

teselliye çalışırken birbirlerini
büyük bir patlamayla savrulmuşlar kızıl dumanlarla birlikte
kan kokuyordu her yer
parça parça olmuştu bedenleri
melekler yükseliyordu yanan bedenlerinden onlar savaşın çocukları

her birinin yüzünde
acı tüten bir hikaye vardı
hepsi akıllara durgunluk veren bakışlarla koşuyordu sonsuza varacakmış gibi

kanları suya kesmişti
mora dönüşürken tenleri
çürük bedenlerinde çiçek açıyordu sanki
ecel terleri
Hülya Çelik