Güneş bu kadar mı yakışır göğe
Ve yağmur hakeza yeryüzüne
Yıldızlar simli nakış gibi serpilmişler geceye
İbret i Alem der hamd ederim
Milyarlarca mucizeye

Düşünüpte şöyle dalınca âtiye
Hayretler içinde kalıveriyorum

Kimi doru atını, eşini, dostunu gardaşını
Kimi ise evini barkını, saray gibi yatını

Boşunadır tüm ayak diremeler, sallanır eller
Bir top bezdir götürdüğü, isyandadır diller

Almıyor hafsalam dönüyorum şaşkına
Tefekkür ediyorum, soruyorum size de Allah aşkına

Değirmen misali, bir doluyor bir boşalıyor ya şu alem
Aklım ermiyor işte, diyorum ki Allahu Alem

Bunca insan doğarken, bir o kadarı ise ölüveriyor
Sanki bir bardaktan diğerine doluveriyor

Nereye gidiyor bunca insan diye, sorgularken kendimi
Adeta pusulası şaşıyor, yıkasım geliyor akıl bendimi

Ulu bir ağaçsa diyorum, dünya misal olarak
Bizler ise her gün dökülen yaprak

Nasıl bir bağırdır ki düşünün şu kara toprak
Ana kucağı gibi uyututur bizi, asırlarca bağrında saklayarak

Uyunur mu uyunmaz elbet, ama tüm bunları hak ettik
Bile bile bu ömrü Allahım, nasıl da beyhude tükettik

Utanmadan geldik dergahına, yüzsüz yüzümüze gererek perde
İstersen kuş tüyü döşek olur, ol de oluversin Yarab, nasıl uyunur kara yerde

Geldik huzuruna,hiç düşünmeden günahlarımıza günah katarak
Naıl yatarız demedik, yılan çıyan aynı yerde tenimize taşlar batarak

Gaffar’sın Rahim’sin affet bizi, bırakma bizleri kara yerde
Yarabbi sen Mukdedirsin, Kadir’sin derman olursun en onulmaz derde

Affet Yarab nedamet ile, umut ile açtık sana ellerimizi
Sen bağışla, ettik sana emanet, ruhlarımız ile bedenlerimizi