azar azar tükeniyordu
ve
ışık hızında koşuyordu
ölüme

ağlamak kandırmıyor
gökten boşalırcasına yağacak
bereketlere muhtaç
susuzluktan çatlamış yüreği

ufacık seviniyorum

gülümsemem bir kar tanesi kadar
kocaman
üzülüyorum
dedi
adam
çığ düşer gibi
fısıldadı geceye

devam etti
söylenmeye
inci tanelerine benzeyen
gözyaşlarıyla

yüreğime kış bastırıyor
yaz çiçekleri hiç açmıyor
neden
hazan ağlıyor hep gözlerimde

bir şiir belki
hiç yazmaya cesaret edemediğim
yoksa kendime bile itiraf
edemediklerim mi
beni böyle üzen

susun
susun artık
beynimde koşuşturan sorular

yine sayıklamalar
kabus
bu kaçıncı kabus
uyanıkken gördüğüm

kaçıncı
kimbilir kaçıncı
ruhumun dipsiz kuyularına
attığım bu kördüğüm

ağrıma gidiyor
sevda türküleri ve hiç susmayan aşk şarkıları

ne istiyorum
diye
sordu kendi kendine

ben de bilmiyorum
diye cevapladı sonra

heyy şiiir sen söyle

mutlu yüreklerde uçuşan
mavi kelebekler

pembe mor kırmızı rengarenk çiçekler

kayaları döven
hırçın dalgalar
serin sular
ey nazlı deniz

sen de hadi

gökyüzü
bembeyaz bulutlar
gökkuşağı
uçan martılar
siz söyleyin

anne ninni söyle



uyumak istiyorum
belki uyurum sesinle
ısınırım nefesinle

üşüyorum

ve uyanmam bir daha
uyurum sonsuza dek
vuslatın kucağında

bırakma ellerimi anneciğim

düşüyorum