/


Bir garip ezgi dilimde
Bir ney’de
Garip bir nefesim sanki

Mezar taşında yazıyım
Kara toprağın tavı
Ölünün teniyim
Buz gibi hani
Ve
Betim benzim soluk
Yürekte acıyım şimdi
Sözün bittiği yerde asılı umutlarım

Ah ne arsızım
Unuturum biliyorum yine unuturum
Vurur
kalbimin kafasına kafasına uyuturum
Yarın evet yarın
En fazla bir gün sürer
yasım
Dalarım yine hayatın akışına
Arsızım dedim ya
Hep yaşayacak gibi
Devam ederim nefes almaya
Evet evet ben hep yaparım bunu
Yapmalıyım da

Derdi tasayı gamı kederi
Bir türkü çığırtırım
Bir ninni tutturur

Uyuturum

uykusuz gecelerin en kötü yanıdır
kulağa fısıldananları sabaha unutturması
oysa ki yürek coşar kabarır kabarır
cezvede ki kahve misali

ha taştı ha taşacak

derinden en derinden
su yüzüne çıkan
kıyıya vuran incilere benzer yürek sesleri
deniz misali işte

bulan olur mu hiç

alır götürür siler süpürür dalgalar
geriye kalan
ıslak kumlar
hani basınca çıkar ya ayak izlerin
dönüp baktığında
gördüğün

gölgen gibi

adeta
doğan güneşin kar tanelerini erittiği gibi
su’ya dönüşür hani
buhar olup uçar ya gökyüzüne

kimbilir ne zaman tekrar yağacak yeryüzüne

ruh
bırakmaz cevherlerini
sabah olur ve tılsım bozulur
kabağa dönüşür sanki

kapanır hisler perdesi
doğan güneşe inat
çağırır geceyi
ten uyanırken

şiir uyur



/