Kararmış gökyüzünün içinde ki parlayan yıldızlar sönmüş, ruhum tutsak
Bize sunulan düzen de düşüncelerimiz ölmüş, özgürlük yasak
Bir kabusta katlettiğim düşlerim geri dönmüş, onla olan her anıyı yak
İyilik kötülüğü, kötülük iyiliği götürmüş, ben kestiremiyorum hangisi hak

Çelişki tavırlarım kavramsal kargaşa yaratıyor, duyguların hapishanen
Problemli çocuklar sokaklarda büyüyor, dünya tımarhanen
Yaşarken ölmek adamı hasta ediyor, zaman hastanen
Gözlenen değişiklikler intihara götürüyor, sonun gasil hane

Düzelmeyen dengemde düşüncelerim düşlerimi karartıyor
Durgunlaşan duygularımda suskunluğum duruşumu belirliyor
Acıların dayanılmazlığı dayanıklı kılıyor, davranışlarım değişiyor
Değişken düzen veziri rezil yapıyor, direnişler dizginlenemiyor

Kusuru artan estetik kaygısı bir karmaşa yaratıyor
Güzellik kavramı paranın gücüne göre belirleniyor
Kâmil insanlar cahil insanların hataları yüzünden sıyırıyor
Kavramsal kaygılar karanlığa sürüklüyor, korkular kök söktürüyor

Aşk, akıl ve mantığı bitiren bir duygu, her fikrin kuşku
Hissedilen şey ise damara vurulan bir uyuşturucu
Anlamsızlaşan bakışlarının sonucudur bu tebessümlerin
Bu paradoksta paranoyamız para, döngünün kölesisin