Dünyayı bir han sanan insan;
Çalıp-çırpıp zengin olduğun zaman,
kapayacaksın bir gün gözlerini!
Açıkken ne gördün ki?
Birkaç metre kefene sarılıp-çıplak
çektip-gideceksin rahat.
„Yaşam“ dediğinsenin bu mu ki hey,
Dingil Bey?

Yaşarken durmadan
tıkalıolan kulakların,
yalan söyleyen ağzın
soramayacak o zaman
böyle bir soruyu,
çünki içi şimdi
kara toprakla dolu;
„Kim yarattı bu naleti,
Rusya’mı-Amerika’mı-Çin mi,
hangisi doğa’ya kattı hile?
Bir yüzükle; Lüks-refah-rant uğruna
zengin olayım diye
Korana‘mı acaba gemicik satın aldı,
tasaruf edilmeyen itibarla,
Korana mı çalıştı-ama-çaldı?“

Durmadan aldanıp-aldatıldıysa eğer
bu başımızdaki değer,
bu kendine yontan keser
niçin düşünmedi hiç ki;
Birlikteliği, mutluluğu, sevmeyi?
Cevabı şöyleymiş meğer;
“ Ben akıllı bir insanım
yaşarım kendimce rahat,
düşünmedikçe varım
olmam salgınla muhattap,
başkalarını suçlarım,
aramam çözümü fakat.“
Bumu senin hey
hakkettiğin hakikat,
Dingil Bey?