Nadide bir çiçeği emek verip büyüttüm,
Rüzgâr ile savruldu, dönüp gelmedi geri.
Akıl değirmeninde boş fikirler öğüttüm,
Yollara baka, baka; kalmadı gözün feri.

Kurumuş bir çiçeği incitmeden kokladım,
Eskimiş bir sandıkta sırlarımı sakladım,
Bazen üstünü silip, ara sıra yokladım,
Yüzüm asla gülmedi, kırdığın günden beri.

Kararmış gönüllere muhabbet gülü diktim,
Çoğu görmeden geçti, ben ise sevgi ektim,
Yârdan gelen çileyi bazen sineye çektim,
Ne gözyaşım kurudu, ne de alnımın teri.

Dağları, sahraları boş yere dolaşmışım,
Vefasız biri için kimlerle dalaşmışım,
Zamansız gidişlere sayende alışmıştım!
Görebilirsen eğer, yüreğim yangın yeri.

Verdiğin bir ümidi her zaman kalktın başa,
Sana olan bu sevdam gördüm ki gitti boşa,
Pamuk gibi yüreğim sonunda döndü taşa,
Yıllanmış sevdaların olmuşum kadim piri.


Sabri Koca