Gece karanlığı sarmaladıkça,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.
Anılar beynimi tırmaladıkça,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.

Yapraklar sararıp gazele döner,
Yaylaya çıkanlar ovaya iner,
Gözlerimin feri bir anda söner,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.

Karakış gelince kapanır yollar,
Kara dayanamaz, kırılır dallar,
Halimden anlar mı vefasız kullar,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.

Cemreler düşerken semadan yere,
Karlar eriyip de coşarken dere,
Ağırlık çökerken şu yorgun sere,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.

Bahar rüzgârları esip dururken,
Yağmurlar kesilip, otlar kururken,
Güneşin alevi yüze vururken,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.

Yazın ortasında kavrulur insan,
Hiç tamam olmadım, bir yanım noksan,
Anlatmaya yetmez bazen de lisan,
Buz tutmaya başlar benim yüreğim.

Sabri Koca