1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3578
Okunma
Veda zamanı ayaklarım geri, geri gidiyor.
İçimde ki bir ses “dur, gitme.” diyor.
Her şey susmuş, zaman durmuş sanki.
Bir dokunan olsa, ağlayacağım inan ki.
Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.
Bir şeylerle oyalanarak, kendimi avutuyorum.
Odanın içinde karma karışık hayaller.
Benim neler çektiğimi ne bilsin eller.
Kalbim çarpıyor, avuçlarım yanıyor.
Bu kadar hicrana kalbim iyi ki dayanıyor.
Boğazıma sanki kuvvetli bir el yapışmış.
Hayallerle gerçekler birbirine karışmış.
Ayrılığın bu kadar zor olacağını bilemezdim.
Daha önce söyleseler, belki de dinlemezdim.
Veda zamanı… her şeye rağmen gitmelisin.
Önden gidenlerin neler çektiğini hissetmelisin.
Sabri Koca
5.0
100% (1)
Cevap Yaz