İyi insan olmak o kadar zor mu?
Yaptığın yanlıştan dönemiyorsun.
Sevgiyi beslemek, avuçta kor mu?
Gereksiz gururu yenemiyorsun.

Kapısında bekler her gün maraba,
Ağanın gönlünde en lüks araba,
Karışıp gidecek bir gün türaba,
Bir model altına binemiyorsun.

Apartman dikiyor her sene kat, kat,
Kaç zengin veriyor hakkıyla zekât?
Senin de dizinde kalmamış takat,
Merdivenden bile inemiyorsun.

O kadar zor mu ki kibrini kırmak,
Öksüzün, yetimin halini sormak,
Zayıfa, güçsüze bir sofra kurmak,
Bir kerecik olsun denemiyorsun.

Kışın sobasını yakamayan var,
Küçük yavrusuna bakamayan var,
İnsanın içine çıkamayan var,
Kendi kör nefsini kınamıyorsun.

Gözün yukarıda, ayağın yerde,
Sanki gözlerine çekilmiş perde,
Belki de anlarsın uğrarsan derde,
Şükret ki haline; bunamıyorsun.

Dünyada devranı sürer gönlünce,
Oysa bastığı dal, o kadar ince,
Hesap vermek zordur kabre girince,
Engin dallara da konamıyorsun.



Sabri Koca