Sen de uçup gidince, ne kaldı ki elimde,
Öyle perişanım ki, görmeni de istemem.
Kalakaldım öylece, iki elim belimde,
Halimi, hatırımı sormanı da istemem.

Beni atıp da gittin, hiç sönmeyen bir kora,
Senden başka kimim var; beni arayıp sora?
Rüzgâr bile açmıyor perdeyi ara sıra,
Garipliği yüzüme vurmanı da istemem.

Herkesin bir derdi var, benimki dağlar gibi,
İçimdeki son ümit hayata bağlar gibi,
Yıldırımlar çakıyor, gökyüzü ağlar gibi,
Senin elinden gelen dermanı da istemem.

Kuşlar bu gün havada, çok şükür vurulmadı,
Sular hâlâ bulanık, bir türlü durulmadı,
Aç acına beklerim, sofram da kurulmadı,
Hissiz bakışlarınla durmanı da istemem.

Karanlık dehlizlerde unutulmuş mahkûmum,
Yolumu aydınlatan ne çıram var, ne mumum,
Rüzgârların önünde savrulan ince kumum,
Beni azade eden fermanı da istemem.

Gurbet, sıla karıştı; elden, ele göçtükçe,
Hasretlik membaından yudum, yudum içtikçe,
Her şey yoluna girer, belki zaman geçtikçe,
Kafanı benim için yormanı da istemem.


Sabri Koca

tebrik ve teşekkürlerimle......

Ne bir haber ne mektup, almayalı yıl oldu
Ardından baka baka, gözlerim yaşla doldu
Senle dolu hayaller, hepsi mazide kaldı
Bundan böyle sevdamı, sarmanı da istemem.........Kardelen-1