Ulema olmuş herkes, fayda etmiyor sözüm,
Bana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.
Suya düşünce sönen, hükmü kalmayan közüm,
Şarlatanlar yüzünden geride kaldı ilim.
Sana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.

Haya, maya kalmamış; yüzde astar sökülmüş,
Zoru gören doğrular, bir yay gibi bükülmüş,
Mevsim güze dönünce yapraklar da dökülmüş,
Her şeye yetmez gücüm, işte ortada halim,
Sana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.

Bakanlar göremedi, görenler bilemedi,
Uzun yola çıkanlar bir daha gelemedi,
Gururuna kapılan, hiçbir şey dilemedi,
Cahillerin içinde yapayalnızdır alim,
Sana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.

Her şeyde bir marifet, hepsinde derin manâ,
Hikmeti anlamayan, yenik düşer zamana,
Faydasız ilimlerden sığınmalı Rahman’a
Kitaba ters düşemez, müspet denilen bilim,
Sana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.

İncinmesin gönüller, kırılmasın yeşil dal,
İnsanlık yararına ilmin kapısını çal,
Ettiğin yeminlere sen daima sadık kal,
Mahşeri düşünenler asla olamaz zalim,
Sana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.

Kendini beğenmişlik ön plâna çıkalı,
Alimler susup kaldı, konuşmaktan bıkalı,
Kitap dolap da mahpus, kulaklarsa tıkalı,
İşte durum ortada; kayboldu aklı selim,
Sana kulak veren yok, boşa yorulma dilim.


Sabri Koca