Karakış ortası, buz gibi hava,
Ben ise yanarım korlar içinde.
Tabipler, ilaçlar olmadı deva,
Hayalin belirir nurlar içinde.

Üstüme çöküyor karabasanlar,
Anlatmaya yetmez diller, lisanlar,
Halimi bilemez öfke kusanlar,
Kolaylık ararım zorlar içinde.

Dolaştım peşinde, sanki gölgenim,
Soğuktan kavruldu büsbütün tenim,
Anlamsız sevdanın mes’ulü benim,
Dönüp duruyorum karlar içinde.

Cefadan haz alır, sevdayı tadan,
Gönlü yansa bile; görünür şadan,
Sevenin halinden anlamaz nadan,
Ne âlemler vardır sırlar içinde.

Çektikçe çekiyor aşkın girdabı,
Âşıklar terk etmez asla adabı,
Hem sözleri güzel, hem de hitabı,
Sinem yaralandı hârlar içinde.

Bazen konaklarım, bazen yürürüm,
Canımı zor taşır, bazen sürürüm,
Çölün ortasında serap görürüm,
Bir tek çiçek açar kırlar içinde.

Fırtınaya karşı gider, savrulur,
Ateşlere düşer; yanar, kavrulur,
Seven sevdiğini mutlaka bulur,
İstersen saklansın surlar içinde.


Sabri Koca




şadan: sevinçli, neşeli
nadan: cahil, görgüsüz
*hâr: diken