Bu dağın rüzgârı hiç eksik olmaz,
Güneş yükselince dağılır duman.
Çiçekler kurur da, renkleri solmaz,
Sanki bu dağlarda duruyor zaman.

Bir yanı uçurum, bir yanı dere,
Tehlike atlattım, bilmem kaç kere,
Ellerim, dizlerim hep yara, bere,
Her gelen geçene vermiyor aman,

Derin vadileri kolay aşılmaz,
Yüce doruğuna hiç ulaşılmaz,
Dilini bilirsen, yoldan şaşılmaz,
Bu dağın insanı yaman mı, yaman!

Sonbahar gelince renkler sararır,
Güneş erken batar, hava kararır,
Yıllar gelip geçer, saçlar kırarır,
Kimi şiir yazar, kimisi roman.

Beyaz zirvesinde kartallar döner,
Yeşil eteğine turnalar iner,
Menekşe kokusu toprağa siner,
Börtü, böceklere güvenli liman.

Bazen de iliğe işler bir sazak,
Dağa yakın olan, belaya uzak,
Şeytan buralarda kuramaz tuzak,
İnsanda olmalı dağ gibi iman.

Sabri Koca